/image%2F0568858%2F20140111%2Fob_0348f4_logo-pno-jpg){kind=logo}
«Le génocide voilé» de Tidiane N’Diaye
Rendut compte d’un libre un pauc ancian mas encara mai d’actualitat que quand foguèt publicat e que lo plan politicament corrècte e islamofil web jornal en occitan refusèt de passar.
«Le génocide voilé» de Tidiane N’Diaye. Edicions Gallimard. Colleccion «Continents negres». Despaus legal : decembre de 2007. 250 paginas.
L’autor, Tidiane N’Diaye, es antropològue e economista. Es mai que mai un especialista de las civilizacions negro-africanas. Publiquèt fòrces obratges de sciéncias umanas tocant lo continent african. Dins aqueste libre insistís sul fach que la deportacion esclavagista dels Arabò-musulmans en Africa, empachèt aquel continent de se desvolopar normalament. Las poncions demograficas son estadas colossalas pendent tretze sègles. Emai se lo comèrci dels esclaus perpetrat pendent dos sègles pels Europèus a participat a l’apauriment del continent, segon l’autor, es plan la longor temporala, e tanben lo volume demasiat de las deportacions esclavagistas dels Arabo-musulmans, que foguèron la causa e que son encara una de las causas màger del josdevolopament actual d’Africa.
Lo comerci esclavagista arabo-musulman comencèt tre l’an 652. Dins son introduccion, l’autor escriu: «D’unes milions d’Africans foguèron raziats, massacrats, capturats, sanats e desportats de cap lo monde arabo-musulman. E aquò’s dins d’unas condicions inumanas, per caravanas a travèrs Saarà o per mar en partent dels comptadors a carn umana d’Africa orientala. Tala èra en realitat l’entrepresa primièra de la majoritat dels Arabis qu’islamizèron los pòbles africans». Segon el i a pas cap de dobte sul sicut: «Istoricament lo comèrci dels esclaus es una invencion del monde arabo-musulman». Segon son analisi es estat una entrepresa giganta qu’auriá pogut menar, de gaire, a la desaparicion totala d’unes pòbles negres subre lo continent african. Una extincion etnica programada que relèva plan del genocidi. Per dire que los esclaus negres se reprodusiguessen pas, o pièger encara ! que se mesclessen pas amb la raça araba «superiora», aquestes èron quasi sistematicament sanats. Las concubinas negras presas èran sistematicament asortadas, mas se per malhur una concubina negra balhava naissença a un enfant, aqueste èra còpsec tuat per las esposas e concubinas arabas. Las societats arabo-islamicas volián ben aver unes trabalhadors servils d’importacion, mas volián subretot servar «la blosetat de la raça araba». Per aquò far, la causa èra simpla: sanar los esclaus mascles.
Aquela man d’òbra que caliá renovelar cada quinze o vint ans (la vida d’un esclaus èra corta que tanlèu qu’èra inapte al trabalh èra tuat), explica la nòria que los Arabo-musulmans metèron en plaça per de longa anar posar en Africa. Un còp de mai es aquò que pòrta l’antropològue e economista Tidiane N’Diaye a parlar de genocidi. Cossí denombrar los Africans raziats e venguts esclaus en tretze sègles? Plan solide es pas possible, mas çò qu’es evident es que los pòbles africans aguèron pas léser de se regenerar en causa de la caça permanenta als esclaus menada pels Arabis sul continent sancèr. Raziàs que se debanavan pas sonque dins las encontradas subsaarianas coma d’unes o daissan creire per ensajar de demesir l’ample de l’ignominia. L’Africa centrala es estada tanben tocada pels negrièrs arabes a partir de las còstas orientalas del continent. Aquela caça èra menada en complicitat constrencha amb d’unes reilhetons africans frescament convertits a l’islam. Efectivament, èron tenguts a pagar d’impòstes en natura, valent a dire en tèstas d’esclaus, als Arabis que los terrorrizavan.
Unas de las interrogacions bèlas de Tidiane N’Diaye es de saupre cossí, encara al jorn d’auèi, los quitis cercaires africans trabalhan pas mai assiduament sus aquel sicut istoric caporal que foguèt lo comèrci dels esclaus pels Arabo-musulmans. «Es adoncas malaisit de qualificar pas aqueste comèrci esclavagista de genocidi dels pòbles negres. Pòbles que son estats victimas de chaples, de raziàs murtrièras e de castracion massissa. Causa curiosa pasmens, plan nombroses son los que desirarián lo véser recobèrt longamai del vèl de la desbrembança, sovent al nom d’una cèrta solidaritat religiosa o ideologica. Es de fach un pache virtual, sagelat entre los descendents de las victimas e los dels borrèls. Aquò’s aquò qu’abotís a n’aqueste negacionisme. Aqueste pache, emai pòt èsser virtual, la conspiracion, ela, es plan reala. Dins aquesta mena se «sindròma d’Estocòlm a l’africana», tot aquel polit monde s’arrenga sus l’esquina de l’Occident. Tot se passa coma se los descendents de las victimas èron devenguts los obligats, amics e solidaris dels descendents dels borrèls, sus losquals decidisson de pas res dire». D’un autre latz denóncia la marrida fe d’unes cercaires que cèrcan a s’arrengar amb l’istòria per se poder -probablament- assegurar un present e un avenidor: «Los captius carrejats per via navala de Zanzibar, de Lamu e d’autres pòrt est-africans, e a travèrs los desèrts, èron pas menats en Occident, coma o vòlon daissar creire d’unes autors. Èron totes dirigits cap al monde arabo-musulman». Un constat amar per un cercaire que se sentís plan isolat en Africa. Cal dire que l’objècte de sas recèrcas es sensible. D’ont mai sensible que l’islam n’a pas encara d’uèi acabat amb l’esclavatge : «De per autre latz, l’esclavatge abolit en 1960 en Republica islamica de Mauritania deviá l’èsser un còp de mai en 1980. (...) En 1994, l’Associacion americana per la lucha contra l’esclavatge, atal coma Amnistia Internacionala, rebrembavan qu’aqueste país comptava nonanta milas esclaus negres apartenent totjorn a d’unes proprietaris». Atanben, sèm en drech de nos pausar la question de saupre quantes ne demòran en 2013 ? E n’ajustar una autra: Que fa e qu’espèra far la comunautat internacionala per far respectar las convencions internacionalas d’aparament dels dreches umans ? E l’autor de ponctuar: «Quina longa e trista cascada de malurs pels pòbles africans qu’aquesta conquista araba de l’Africa...».
A l’ora ont l’islam contunha mai que jamai a voler convertir lo monde sancèr, lo coran d’una man e la calachniquòf de l’autre ; a l’ora ont los paises islamics refusan, non pas encara de far peniténcia coma o fasquèron los paises crestians per lors crimis, mas sonque de reconéisser lo genocidi perpetrat en Africa; a n’aquesta ora, lo libre de Tidiane N’Diaye es preciós e indispensable a la conpreneson de l’istòria umana. Cal esperar que las recèrcas se perseguissen e qu’un jorn -se n’es capable- l’islam demande als pòbles africans perdon per totes los crimis contra l’umanitat comeses al nom de lor sècta. I a pas de rason que los umans demorèsson de longa tampats dins de dògmes d’una autra edat.
Sèrgi Viaule lo 9 de genièr de 2013