Bernat Caraguion : cambiar lo monde

    Atal ne seriá estat que Bernat Caraguion, ex-deputat d’Albigés (circonscripcion de La Vaur-Masamet), mas tanben actual conse de la bona vila de La Vaur, auriá ni mai ni mens, agut la volontat de « cambiar lo monde ». Lo sabiam parlufièr. Aquí qu’en vièlhissent ven pretenciós. Notem en passant qu’es de la generacion de Nicolas Sarkozy. Aquò rai ! Li perdonarem que, d’efièch, los politicians son censats èstre en plaça per melhorar lo monde e que lor pòt arribar de subreevaluar lors capacitats.

    Aqueste libre es l’obratge oportun d’un oportunista. Coneissèm Bernat Caraguion desempuèi ara mai de trenta ans. Desempuèi qu’aqueste enfant e discípol del paure Pasqua (patz a son anma) tornèt al país per far de politica. De las primièras campanhas electoralas de Bernat Caraguion retendrem que s’es de longa presentat coma lo campion incondicional de l’ultrà-liberalisme. A costat d’aqueste jove lop de la politica sos adversaris a l’investitura, per tant de drecha que foguèsson, passavan per de vièlhs marxistas revolucionaris, o pauc se’n manca…

    Lo modèl del liberalisme salvatge que nos prepausèt e nos prepausa encara Bernat Caraguion, manquèt, amb l’espetament de las botiòlas financièras de 2008, de metre lo monde sus la palha. Lo liberalisme, lo capitalisme que nos prepausa es lo dels paradises fiscals. Pel Bernat Caraguion, fa pas gaire encara, la liura entrepresa e la lei del mercat se podián pas acomodar de cap de fiscalitat que siá. Alavetz, es çò que nos fa dire qu’auriá volgut cambiar lo monde entièr en paradís fiscal. Per el, res de res deviá pas entravar la marcha triomfanta del capitalisme. A n’aquel moment èra pas question de condemnar las especulacions financièras que son, es malurosament vertat, part constitutiva del liberalisme. Es per aquò que lo capitalisme a d’èsser enquadrat e adomergit. Mas i a pas gaire encara, En Caralhon o voliá pas ausir de cap de biais.

    Mas ara comença de metre un pauc d’aiga dins son galhac. De fach, se sus aqueste sicut un temps faguèt pas que seguir son condisciple en politica Nicolas Sarkozy, el tanben vengut del pasquanisme, pauc a cha pauc cambia son fusilh d’espatla. Nicolas Sarkozy que, de cara al principi de realitat foguèt el tanben obligat de far una mica repè. Lo logatari un temps de l’Elisèu, amb la crisi de 2008, se trapèt subran lo nas dins l’aiga del femorièr ultràdrechista. Foguèt constrench de baissar d’una totalitat, aquò malgrat la campanha de preconisacion de l’ultrà-liberalisme que veniá de menar qualques meses abans d’èsser elegit.

    Alavetz, coma sovent en politica politiciana, las giroletas se metèron a vira dins la direccion del vent. Aièr Nicolas Sarkozy, d’uèi nòstre ex-deputat, qu’en bon soldatet, ven degaunhar son patron. Ven repercutar dins Occitània prigonda la votz de son mèstre. Aquí que Bernard Caraguion n’es dins son libre a constatar una realitat quasi intangibla desempuèi que los escambis comercials existisson. Lo « paure » el es obligat d’escriure « Avem ara totes comprés que l’economia de mercat non podiá èsser salvada pel mercat, mas per la poténcia publica. D’ara endavant sèm dintrats dins l’èra del post-liberalisme ». Un moment donat, dins son libre, Bernat Caraguion ensaja de far portar lo capèl a d’autres. Coma l’òme manca pas de fetge va fins a condamnar los « cantorals del liberalisme e los teologians del tot-mercat ». Qualques còp òm crei de somiar ! Quand òm cambia de vejaire caldriá almens aver lo coratge d’o reconéisser !

    L’ex-deputat e actual conse de La Vaur va fins a admetre que lo poder politic deu mestrejar, canalisar una especulacion financièra fins ara descabestrada e que cal tornar a la decision politica lo pes qu’auriá pas jamai degut pèrdre. Per lo que l’a conegut desempuèi la debuta de sa carrièra, s’aquò s’apèla pas revirar a mitat la vèsta, cossí s’apelariá ? N’arriba ara a criticar, amb rason, l’ultrà-liberalisme de la Comission europèa. A lo legir d’uèi òm lo creiriá madur per aderir a l’umanisme occitan de paratge. Mas òm constata lèu qu’es pas qu’un discors de circonstància. Alara que lo financialisme o paralisa tot, En Caraguion ensaja, tan plan coma pòt, de se tornar far una verginitat amb aquel librilhon. Òc-ben, los paisans, artesans e pichons entreprenaires occitans agachan amb incredulitat e ràbia lo desastrós espectacle que nos balha l’ultrà liberalisme. Sèm nautres que patissem ara de la supremacia de la moneda sul politic. Emai sèm pas prèstes a nos daissar endormir un còp de mai per un cantoral de l’especulacion de la mena de Bernat Caraguion, emai quand avançan amb la masqueta sul nas. Doblidessem pas que l’autor del librilhon es sòci del partit franchimand « Los Republicans ». Es quitament lo patron d’aqueste partit en Albigés.

    Non pas, nos daissarem pas emborniar ! Aquò va sens dire, es pas amb aquela mena de politicard que capitarem a cambiar lo monde. Caldriá pas prene los enfants d’Occitània per de piòts !

« Changeons le monde » de Bernard Carayon. Autoeditat.

Imprimit per « Art e Caractèris » a La Vaur en novembre de 2008.

Pèire Rabasse